martes, 30 de abril de 2013

Cuéntame un cuento...


Este es mi primer cmap es muy fácil  lo hice en poco tiempo. El próximo lo voy hacer de un tema de sociales.
Yarasith Díaz 1º ESO

domingo, 28 de abril de 2013

Tres mil barcos de papel por el Río Miño

Ampliar la noticia en 20 minutos.es

Tres mil barcos de papel llenaron de color el río Miño alrededor del pantalán de Castrelo de Miño este domingo, llegados durante tres semanas de distintos puntos de Galicia, Europa y parte de América y lanzados al agua por decenas de familias en una reivindicación festiva para que se mantenga una escuela pública de calidad.


Inspirados en mil grullas por la paz
Esta iniciativa  tiene su antecedente e inspiración según Romero, en el cuento de Sadako sobre la tradición japonesa de que se concede un deseo a quien lo pida con mil grullas hechas de papel y desde 1999, sirve para reivindicar la paz cada día 6 de agosto, coincidiendo con el mismo día de 1945 en que fue lanzada la primera bomba atómica sobre la ciudad japonesa de Hirosima
Para los japoneses la grulla es el símbolo de la paz, como para nosotros lo es la paloma blanca. Para los japoneses la grulla además de paz, significa salud.




Aprovechando esta noticia esta semana vamos a reflexionar sobre esa   leyenda
 Según una leyenda japonesa, tu mayor deseo se hará realidad, si construyes mil grullas de papel. La consigna de crear grullas de papel en la lucha por la paz, se remonta a la historia de una de las pequeñas víctimas de la bomba de Hiroshima durante la Segunda Guerra Mundial.
Esta es la leyenda
Sadako Sasaki tenía dos años cuando cayó la bomba en Hiroshima, ciudad en la que vivía. Diez  años más tarde (cuando tenía 12 años), como consecuencia de la irradiación que le produjo la bomba de Hiroshima, los médicos le diagnosticaron leucemia. Cuando la pequeña Sadako estaba en el hospital recuperándose de su enfermedad, su amigaChizucho le explicó la historia de las 1.000  grullas de papel. La historia consiste en que si deseas algo con mucha fuerza y  construyes 1.000 grullas de papel, los dioses te concederán ese deseo que tanto anhelas.
Es así como Sadako deseó curarse de su terrible enfermedad y para ello se propuso construir por sí misma 1.000 grullas de papel, aunque no logró conseguirlo porque falleció mucho antes de poder acabarlas todas. Murió en octubre de 1955 y sólo había conseguido plegar 644 grullas de papel. Simbólicamente, sus amigos continuaron su misión y completaron las mil grullas, con la esperanza de que se evitaran las guerras en el futuro y se consiguiera la paz entre todos los países del mundo. Tres años más tarde de la muerte de Sadako, los niños de toda la ciudad de Hiroshima le dedicaron una estatua de ella con una grulla en su mano. La estatua está en el  Parque de la Paz de Hiroshima.
                                                    



                      



miércoles, 24 de abril de 2013

A canción e a frase da semana


Esta semana continuamos coa nosa nova sección de música. Deixámosvos aquí a canción "One" do grupo Irlandés de rock "U2".esta canción a parte de co grupo tamén conta coa colaboración da cantante  americana Mary J. Blige que ten unha voz espectacular. A canción pertence ao álbum "Achtung Baby". Este tema inspirouse no nome da fundación "ONE Campaing", que combate a pobreza en África. Gustaríame que deixásedes a vosa opinión sobre a canción, xa que tamén trata de un tema no que creo que todos deberíamos reflexionar profundamente, a unión e irmandade entre todos os seres humanos. Deixovos aquí o enlace da letra da canción tanto en inglés como en español por se vos interesa: http://news.u2fanlife.com/2006/09/u2-one-traduccion-de-one-al-castellano.html        Espero que vos guste!!

E aquí vos deixo a frase da semana que tamén ten unha lixeira relación co sentido da canción, a pobreza:
A hora de comer perfecta é, para o rico cando ten ganas e para o pobre, cando ten que comer.
Yeray Lorenzo  2º E.S.O

martes, 23 de abril de 2013

Historia, A idade media en España

El contrato

Una madre le regala un iPhone a su hijo de trece años y le pone 18 condiciones

“Pero si aceptas el regalo también apruebas algunas normas y regulaciones”. Greg Hoffman consiguió su regalo, pero lo que no esperaba es que su iPhone viniese acompañado de una ristra de condiciones. “Por favor, lee el siguiente contrato. Espero que entiendas que mi trabajo es convertirte en un hombre equilibrado y que puede convivir con la tecnología”.

En la carta que acompañaba al móvil, la madre de este chaval de 13 años establecía algunas condiciones que muchos niños no aceptarían. Es posible que pasara lo mismo con los adultos. No llevarlo al colegio o apagar el aparato por las noches son algunas de ellas, como recoge The Blaze.

Greg ha estado de acuerdo con las normas, aunque la primera reacción no fue fácil. “¿Por qué? ¿Por qué tiene que hacer esto?”. La familiaHoffman de Cape Cod (Massachusetts, EEUU) tenía claro que si su hijo iba a tener un móvil tendría que pasar por el aro.

Aquí están las 18 condiciones que le han impuesto al joven Greg:

1. Es mi teléfono [de la madre]. Yo lo he comprado. He pagado por él. Yo te lo cedo. ¿No soy la mejor?
2. Siempre sabré la contraseña.
3. Si suena, responde. Es un teléfono. Di hola, sé educado. Nunca ignores la llamada si es de tu padre o de tu madre. Nunca la ignores.
4. Danos el teléfono a las 19,30h si al día siguiente tienes clases, y a las 21.00h el fin de semana. Se apagará durante la noche y se volverá a encender a las 07.30h. Respeta los horarios de las otras familias, como a nosotros nos gusta que también se respete.
5. El teléfono no irá contigo al colegio. Conversa con la gente con la que luego te mandas mensajes. Es una habilidad social.
6. Si se te cae a la bañera, al suelo o se rompe, tú eres el responsable de pagar la reparación. Debes tener ese gasto previsto.
7. No uses la tecnología para mentir o vacilar a nadie. No participes en conversaciones que pueden herir a otros. Sé un buen amigo o al menos aléjate de esas situaciones.
8. No envíes mensajes, correos o contactes con gente con la que no lo harías en persona.
9. No converses por el teléfono móvil con las personas a las que no traerías a casa.
10. Nada de porno. Busca en internet información y compártelo conmigo. Si tienes cualquier duda pregunta a alguien. Preferiblemente a tu padre o a mí.
11. Apágalo o ponlo en silencio cuando estés en público. Sobre todo en los restaurantes, cines o cuándo estés hablando con una persona. No eres maleducado, no dejes que un iPhone cambie eso.
12. No envíes o recibas imágenes de las partes íntimas de nadie. No te rías. Algún día estarás tentado aunque seas muy inteligente. Es peligroso y pude arruinar tu adolescencia. Es una mala idea. El ciberespacio es más grande y poderoso que tú. Y es difícil hacer que algo desaparezca, incluida la mala reputación.
13. No hagas fotos y vídeo de todo. No hay necesidad de documentar tu vida entera. Vive tus experiencias. Se almacenarán en tu memoria para siempre.
14. De vez en cuando el teléfono en casa y siéntete seguro con la decisión. No es una extensión de cuerpo. Aprende a vivir sin ello.
15. Descarga música nueva o vieja o diferente de laque escuchan millones de personas al mismo tiempo. Tu generación tiene acceso a más canciones que nunca nadie ha tenido opción antes. Disfruta la ventaja. Expande tus horizontes.
16. Los juegos de palabras, puzles o los de entrenamiento mental son los mejores.
17. Mantén los ojos abiertos. Mira el mundo que pasa a tu alrededor. Mira por las ventanas. Escucha a los pájaros. Da paseos. Habla con desconocidos. Pregúntate sin usar Google.
18. Si pierdes el rumbo te quitaré el teléfono. Nos sentaremos a hablar sobre ello y empezaremos de nuevo. Tú y yo estamos siempre aprendiendo. Estoy en tu equipo y estamos juntos en esto.

domingo, 21 de abril de 2013

Día do libro


O 23 de abril é un día simbólico para a literatura mundial, xa que neste día e no ano de 1616 faleceron personalidades como Cervantes, Shakespeare e o Inca Garcilaso de la Vega.
A decisión da celebración deste día foi tomada na Conferencia Xeral da UNESCO que se celebrou en París en 1995, para render unha homenaxe universal aos libros e autores`

Os alumnos dos Talleres elexiron estas ilustracións para conmemorar este día. 
 Estas  semanas van a comentar o libro que máis lle gustou ou que recorden con cariño.


 Ratones de biblioteca o biblioteca de ratones 


Leyendo entre los almendros en flor (ilustración de Lee, Yoon-Jae)


Lectura de primavera


Calquera sitio é bo 



As sereas disfrutando da lectura  Arianna Russo)

Día Terra




Do, re mi...

Ademáis do Barça, unha das aficcións de Pablo Nieto é a música, e para que coñecezamos un pouco máis sobre a música enviounos estes cmpas dos instrumentos musicais.



Para que teñades unha idea de como é cada instrumentos aquí tendes un pequeno exemplo.




Tamén vos deixamos unha das cancións máis populares para aprender as notas musicais.


Do blog de Mis frases, escollemos estas bonitas citas sobre a música:
  • Un pintor pinta sus cuadros sobre lienzos. Pero los músicos pintan sus cuadros en el silencio. (Leopold Stokowski) 
  • La música expresa lo que no se puede poner en palabras y no puede permanecer en silencio. (Victor Hugo) 
  • La música es amor en busca de alguna palabra. (Sidonie Gabrielle) 
  • La música es el lenguaje universal de la humanidad. (Henry Wadsworth Longfellow)

“La Emperatriz de los Etéreos”


Cando che preguntan, cal é o teu libro favorito? Sempre contestas o primeiro libro que se che pasa pola cabeza. Pois ben o primeiro libro que se me ben a cabeza e “La Emperatriz de los Etéreos”.Un libro de Laura Gallego  que está moi ben.Trata dunha rapaza que vive nunhas cavernas entón aínda que ela o negue namorase dun rapaz do pobo que vive con ela nas cavernas e el emprende unha busca para atopar a seu pai, pero non vos vou dicir mais, é un libro de aventura ,fantasía e de amor moi interesante.
Moitas veces unha imaxe vale mais que mil palabras:




Silvia Tuñas 2º E:S:O



jueves, 18 de abril de 2013

Grado 56

Esta entrada vai dedicada a Alejandro Calo, porque foi él quen nos ensinou este magnífico xogo.

Gracias Alejandro

Por fin


Despois de infinito tempo intentando convencer a Carmela de que me deixara poñer no blog unha sección de música (para que tampouco sexa todo estudar) Carmela cedeu. Puxen unha pequena condición a maiores e é que tíñamos que empezar a sección cunha canción do meu ídolo: Melendi. Espero que vos gusten as cancións que vaiamos escollendo (non van ser todas de Melendi, tranquilos), que vos animedes a darnos suxerencias e que vos pareza ben a iniciativa da sección de música.
Pareceume que tíñamos que empezar con algo suave así que aquí vos deixo "Por Amarte Tanto" ,unha canción do 2007, deixamos as fortes para máis adiante, non vaia ser que co traballo que me custou convencer a Carmela xa non me deixe nin empezar por culpa de Melendi... A Disfrutala


Ilustración de Fernando Vicente
Alba, ti pos a música e nós a ilustración "a lo Melindi", para que vexas que tamén somos modernas.

martes, 16 de abril de 2013

Dereitos e deberes dos nen@s

O próximo tema que vamos a  tratar é sobre os Dereitos e deberes dos nen@s para empezar vamos a ver este vídeo, os maiores van a buscar cales son e vamos a comentar sobre eles. 


lunes, 15 de abril de 2013

Opinamos sobre o decálogo de Emilio Calatayud


Iván  comenta:
Eu creo que os 10 puntos de Emilio Calatayud fáltanlle polo menos 2 puntos máis  que penso  que poden ocorrer que son:   
Cando chegue despois dunha  noite de marcha procurar que este todo en silencio para que poida descansar  o  rapaz
Cando chamen do centro dicindo que non foi as clases dicir que está enfermo aínda que estea  cos colegas por aí 


Alba de 2º da ESO... 
Este decálogo fíxome pensar moito, pois eu son unha, como moitas, que estou enfadada con meus pais porque din todo o contrario que Emilio Catayud (bueno coa ironía pois pensa o contrario entendámonos)  . Realmente isto xa o están facendo moitos pais hoxe en día, e doume conta por que os meus non son así, e cando ti es diferente, neste caso porque meus pais non son como os outros, dáste conta de que os demais non pensan como a ti che ensinaron a pensar. Seguramente os meus non son os únicos así pero fastidia, dende o punto de vista de un adolescente que ti sexas a única que non sae os sábados a única que non ten todo o que pide ou a única que non ten un móbil superchupiguai… Despois todo o mundo che di que hai tempo, que despois as de dar gracias porque teus pais fosen diferentes e non coma o resto, e eu digo que vale que DESPOIS… pero ahora?! Por si non o sabedes non mola ser a pringada do grupo que non pode facer nada por ter uns pais tan estrictos… Iso si, si te paras a pensar un pouco neso despois do berrinche, daste conta de que realmente teñen razón aínda que a ti non che guste, pero sigue fastidiando eh… Tamén te das conta de que non solo é difícil para ti, senón tamén para os teus pais, por ter que ir en contra do resto. Esta é a miña conclusión, quizais deamos gracias cando sexamos sete anos maiores por ter uns pais diferentes, pero por ahora, solo nos queda sufrir, fastidiarnos e tragar. Carmela estame dicindo que poña a miña idade… teño 13 anos, claro, pero permítome o luxo de criticar a meus pais con todo o anterior e estou pensando que si esto pasa agora… aos 18 como será… non lle queda nada… 

ELVIRA GARCÍA. OUTES OPINA
Como nai de dous fillos adolescentes diría:
Comecemos desde a infancia  e a casa NON dándolle  ao neno todo o que pida, insisto desde a infancia, esa me parece unha idea fundamental  pois A PRIMEIRA ESCOLA EMPEZA NO FOGAR E DESDE O NACEMENTO
É difícil manterse firme e educar os fillos na esixencia  pero, a ESIXENCIA combinada co RAZOAMENTO  son necesarias para educar ben.
Si os pais  non temos autoridade e impoñemos límites e normas, quen o vai a facer por nós?  NINGUEN.
Disciplina e autoridade están intimamente ligadas, OBEDIENCIA E RESPETO están relacionadas, para que a obediencia poida exercitarse, a autoridade debe exercerse.
Hoxe en día, basicamente pola incorporación da muller ao traballo e pola cantidade de familias desestruturadas que hai, é difícil levar á práctica moitas das premisas mencionadas pero teñamos en conta que os pais somos os que temos que estar ahí e non tirar a toalla deixando esa tarea á escola (que por suposto complementa), aos avós (que por suposto axudan),….Debemos mostrar bos hábitos para  que aprendan de seus pais os modelos a seguir .
Os rapaces revélanse ante as normas e límites, están no seu papel e é  lóxico, sería antinatural que aceptaran todo o que nos dicimos pero nós como responsables deles temos que estar aí e non despistarnos un ápice.
Aos nenos que leron o decálogo e se queixan da actitude dos pais porque son moi ríxidos direille:
TENDES MOITA SORTE DE TER PAIS QUE ESTÁN AHÍ E NON SE OLVIDAN DE QUE VÓS SODES OS FILLOS, algún día, igual cando vós sexades pais, vos daredes conta desto.


Leticia de 2º da E.S.O  opina
Bueno…eu como adolescente recoñezo que hai veces que os pais deberían prestarnos mais atención, pode que algúns deles xa o fagan, pero sempre se ye deben inculcar valores todos os días aos fillos, ten que ser unha tarefa diaria como as do instituto. Hai rapaces que acaban sendo delincuentes ou simplemente “mal educados”, hai veces que os pais de pequenos lle ensinaron, e ao ser maiores de idade foron eles os propios que se “descontrolaron”. De todas formas este relato fai que tanto como pais e fillos razoen, e vexan que os pais sempre queren o mellor para eles, e que si lle berran ou castigan por algo será para que ao dia de maña sexan homes/mulleres de ben. Fíxome pensar este decálogo!

Mariló opina..
Eu son nai e profesora, penso que lle estamos aprendendo os nosos rapaces que nada ten valor, non hai límites nin normas e con eso o que facemos e abandonalos, si, abandonalos!!!  deixámolos para que non molesten nin estorben e canto máis tranquilos estean, aínda facendo o que lle apetece, moito mellor.
Gústame moito este decálogo porque di as verdades como son, e o xuíz (o escritor) sábeo porque o ve todos os días, normalmente, detrás dun rapaz sen normas hai unha familia que non llas pon.

Marisol. Opinión dunha nai.
Fai un tempo, entrou un home na miña tenda, viña facer fotocopias para a súa filla, e comentou que polos fillos faise calquer cousa, eu respondinlle que cando tivera netos ainda se fan máis, se llo pedian faría o pino. Este señor respondeume algo que xamáis olvidarei: Unha persoa sabe ser fillo cando é pai, e aprende a ser pai cando é avó. Creo que ten toda a razón, e recordei cando na miña infancia e adolescencia pensaba que tiña máis razón ca meus pais e me enfadaba cando me castigaban; agora que son nai, recoñezo o traballo que fixeron os meus pais por min e vexome reflexada nas miñas fillas, que si lle poño límites é polo seu ben, para que respeten aos demáis e se fagan respetar, non por ter ou facer o que fan os demáis o pasamos mellor. Gran parte do erro de que se lle dea todo o piden, telefono móvil, play station, wii, roupa, etc., non só é dos nenos que queren o que os seus compañeiros queren, senon dos pais que lle dan ou lle deixan facer porque os demáis pais tamén lle deixan ao seu. Se como di Alba para ela é dificil non ter o supermóvil que teñen as súas amigas ou non a deixen sair ata a deshora; eu penso que para nós como pais tampouco é fácil educar aos nosos fillos baixo a nosa forma de ver a vida, sen deixarnos levar por "como os pais de fulanito lle deixan", e eu a o igual que Alba, pero como nai, síntome un pouco diferente, pero vexo que as miñas fillas son felices e prefiren xogar conmigo que coa Wii, (de momento, cando sexan un pouco máis maiores xa veremos o que pensan).

domingo, 14 de abril de 2013

As Sereas

Estas sereas queren ser as protagonistas dos contos desta semana para Estrella Alicia, Nerea, Mónica, Paula....

A serea da  Primavera


A serea está triste


A serea que espera 

jueves, 11 de abril de 2013

Trilogía Divergente por Verónica Roth

Voy a recomendaros una trilogía que descubrí hace poco y me enamoró.

"Divergente"
Está claro que me encantó, desde la primera página, es un libro muy fácil de leer. Me pasé toda la noche en vela leyendo, ya que, es un libro que engancha; parecido a "Los Juegos del Hambre" pero con otras bases, en mi opinión es mejor este. Es un libro lleno de acción pero ante todo una historia de amor preciosa. Se lo recomiendo a todo el mundo al que le guste leer, os aseguro que os va a encantar.

"Insurgente"
Debo decir que me gustó más la primera parte, no porque esta tenga ninguna carencia, todo el contrario, sino porque los protagonistas, la pareja sentimental, siempre se están peleando, eso sí, decir que acaban reconciliándose. Con más acción e intriga que la primera entrega de esta fabulosa trilogía no me disgustó para nada.
Mi personaje favorito es Tobias, el novio de la protagonista, también conocido como Cuatro, pero no os desvelaré el secreto que guarda este nombre, lo descubriréis vosotros mismos leyendo el libro. También me gustó mucho a nivel personal el personaje de Tris, la protagonista, porque a medida que vas leyendo, puedes observar que crece mucho como persona, tanto a nivel emocional como a nivel intelectual.
La tercera entrega saldrá a finales de este año, mientras que la adaptación a la gran pantalla se puso en marcha este mismo mes, por lo que espero con impaciencia el 22 de octubre de este año para el último libro de la trilogía y el 21 de abril del año que viene para poder ver la película.



Alba Calo Blanco 2ºA ESO



Triloxía "Divergente" por Verónica Roth

Vou a recomendarvos unha triloxía que descubrín fai pouco e me namorou.
"Divergente"
Está claro que me encantou, dende a primeira páxina, é un libro moi fácil de ler. Paseime toda a noite en vela lendo, xa que, é un libro que engancha; parecido a "Los Juegos del Hambre" pero con outras bases, na miña opinión é mellor este. É un libro cheo de acción pero ante todo unha historia de amor preciosa. Recomendollo a todo o mundo ao que lle guste ler, asegúrovos que vos vai a encantar.

"Insurgente"
Debo dicir que me gustou máis a primeira parte, non porque esta teña ningunha carencia, todo o contrario, senón porque os protagonistas, a parexa sentimental, sempre se están pelexando, eso si, dicir que acaban reconciliandose. Con máis acción e intriga que a primeira entrega desta fabulosa triloxía non me disgustou para nada.

O meu personaxe favorito é Tobias, o mozo da protagonista, tamén coñecido como Cuatro, pero non vos desvelarei o segredo que garda este nome, descubrídeo vos mesmos lendo o libro. Tamén me gustou moito a nivel persoal o personaxe de Tris, a protagonista, porque a medida que vas lendo, podes observar que crece moito como persona, tanto a nivel emocional como a nivel intelectual.

A terceira entrega salirá a finais deste ano, mentres que a adaptación á gran pantalla púxose en marcha este mesmo mes, polo que espero con impaciencia o 22 de outubro deste ano para o último libro da triloxía e o 21 de abril do ano que ven para poder ver a película.


Alba Calo Blanco 2ºA ESO

sábado, 6 de abril de 2013

Vamos a opinar e reflexionar


O popular xuíz D. Emilio Calatayud, grazas á súa grande experiencia profesional con adolescentes conflitivos expuxo un decálogo no que describe de forma irónica,  a situación de moitas familias tras perder o control educativo dos seus fillos. Sen dúbida, trátase dun convite á reflexión para pais e educadores pero tamén vamos a reflexionar os que participamos nos talleres sobre este decálogo, e animamos aos pais e profes que queiran deixen a súa opinión para nos será moi valiosa Grazas.

Nos  Talleres os adolescentes van a dar a súa opinión. Penso que  vai ser  moi interesante saber que pensan 

Este decálogo está recollido no libro “Reflexións dun xuíz de menores"
Edicións Dauro

1: Comece dende a infancia dando ao seu fillo todo o que pida. Así crecerá convencido de que o mundo enteiro lle pertence.

2: Non se preocupe pola súa educación ética ou espiritual. Espere a que alcance a maioría de idade para que poida decidir libremente.

3: Cando diga palabras groseiras, ríallas. Isto animarao a facer cousas máis graciosas.

4: Non o rife nin lle diga que está mal algo do que fai. Podería crearlle complexos de culpabilidade.

5: Recolla  vostede o que  deixa tirado: libros, zapatos, roupa, xoguetes. Así se adoitará cargar a responsabilidade sobre os demais.

6: Déixeo ler todo o que caia nas súas mans. Coide de que os seus pratos, cubertos e vasos estean esterilizados, pero non de que a súa mente se encha de lixo.

7: Discuta a miúdo co seu cónxuxe en presenza do neno, así a el non lle doerá demasiado o día en que a familia, quizais pola súa propia conduta, quede destruída para sempre.

8: Dádelle todo o diñeiro que queira gastar. Non vaia sospeitar que para dispoñer deste é necesario traballar.

9: Satisfaga todos os seus desexos, apetitos, comodidades e praceres. O sacrificio e a austeridade poderían producirlle frustracións.

10: Póñase da súa parte en calquera conflito que teña cos seus profesores e veciños. Pense que todos eles teñen prexuízos contra o seu fillo e que de verdade queren amolalo.


martes, 2 de abril de 2013

Reflexión

Reflexións sobre a entrada como facemos sentir as persoas que nos rodean 

Dani Caamaño de 1º da E.S.O. dixo sobre a entrada (Para ler e reflexionar)

Esta historia paréceme moi boa para que as persoas aprendan a comportarse como tales persoas. Non me parece xusto a discriminación por ser unha raza diferente ou relixión ou por non vestir coma nos. Gústame moito a reacción do capitán e a azafata. Espero que con ese exemplo podamos aprender a non desprezar por ser diferentes .


Leticia 2º da E.S.O. dixo sobre a entrada (Para ler e reflexionar)

Esta historia ensina que non se debe discriminar a xente pola súa cor, a súa relixión, a súa procedencia, etc. Todos somos seres humanos e aínda que non teñamos os mesmos gustos ou non sexamos da mesma relixión debemos respetarnos. Exemplo da vida cotiá:

Situación de colexio, traballo, amigos, etc.: “Xosé” vive nunha casa humilde, ten escasa roupa, non ten teléfono móbil, e seus pais teñen pouco diñeiro. Xosé está na aula de “Víctor” o cal vive nunha casa grande, usa roupa de marca, ten dous teléfonos móbiles, e seus pais teñen moito diñeiro. Víctor e Xosé son grandes amigos a pesar das cousas que os diferencian, iso a eles non lles importa porque o que valoran e a súa forma de ser. Víctor e Xosé vense todos os días, os outros compañeiros búrlanse, pero eles non lles fan caso, porque a súa amizade vale mais que esas pequenas diferenzas.


Adrián Nieto de 1º da E.S.O. dixo sobre a entrada (Para ler e reflexionar)

Paréceme que o capitán e a azafata fixeron o xusto. Deixar a persoa que pensaba que o seu compañeiro de voo era desagradabel, e lecar a este a primeira clase. A muller fixo unha cousa que non está moi ben; tratar mal a unha persoa que non lle fixera nada só porque era doutra raza. É unha historia que che ensina a tratar ben a persoas con outras creenzas ou sen importar da súa raza.


Anxo N.F. 2º da E.S.O. dixo sobre a entrada (Para ler e reflexionar)

Este relato volvenos a levar ao típico e cansino caso do, por desgraza racismo. A miña idea sobre este suceso e que todos temos a nosa maneira de pensar e polo tanto dependendo da nosa educación pensaremos dunha maneira diferente. O racismo basease no mero feito do medo, no mero feito do descoñecido, do que non viviches. Eses feitos levan a certas persoas ao chamado "racismo" , ainda que realmente o racismo non existe, o que existe e unha forma de pensar que evoca as persoas a rechazar a según elas a "perfección". Polo tanto, mentres siga habendo "racismo" haberá dor, marxinación, vidas descarriladas hacia un camiño como as drogas para afogar a dor. Por iso a marxinación e despectivismo pode resultar para certas persoas a arma máis potente.


Clara Caamaño Posse de 1º da E.S.O dixo sobre a entrada (Para ler e reflexionar)

Mentres que lía a primeira parte da historia, estábame decepcionando, porque a muller é moi racista e non me gustan as persoas así. Pero a segunda parte encantoume, porque lle deron o seu merecido e a persoa de raza negra quedou encantada e satisfeita.
Esta historia é un dos moitos exemplos de racismo que se dan día a día, ¡isto non pode ser!. Hai que mellorar esta sociedade e concienciarse de que somos moi racistas e non se pode discriminar á xente por moi diferente que sexa de ti. Nós podemos!


Gabriel Cambeiro 2º E.S.O dixo sobre a entrada (Para ler e reflexionar)

Pareceume moi mal a reacción da señora cando veu ao home  que ia sentado  o seu lado. Pois da igual ser de diferente raza, coro u relixión todos somos seres humanos.  O bo é que ademais de persoas desagradables como a señora grazas a Deus hai  persoas xenerosas como a azafata e o capitán


Sonia Rodríguez 1º da ESO dixo sobre a entrada (Para ler e reflexionar)

Paréceme unha historia que ten unha moi boa ensinanza: non discriminar a ninguén pola sua raza, a súa relixión, a súa maneira de vestir, se é pobre...
E tamén me gustou moito a forma en que a azafata e o capitán actuaron, deixando de lado a muller e axudando o home que non fixera nada a saír de esa situación.
Cousas que pasan na nosa vida a diario:
Por exemplo: Na miña clase hai un rapaz que non se relaciona con ninguén. Non participa en ningún xogo e non fala con ninguén. Moitos compañeiros métense con el por iso.Este pequeno relato fíxome pensar que nós deberíamos de falar con el algunhas veces ou intentar relacionarnos. Porque se iso me pasase a min gustaríame que alguén se acercase e que me falara e intentara que fose a xogar


 Antia Villar e Iria Ferreiro de 2º da ESO opinan
Esta historia ensinanos cousas que pasan a diario pero que a veces tan sequera nos damos conta. A azafata e o capitán tiveron unha boa estratexia e solución ao conflito,xa que decidiron poñer ao paxaseiro na primeira clase e non a muller que o xulgou antes de coñecelo. Así como nese voo había inxustiza vamos levar este caso a unha escola ou instituto onde sen ser de outra raza se discrimina a unha persoa, xa sexa pola súa forma de ser, pola pobreza, por ter un estilo diferente … As veces a xente discrimina a unha persoa por motivos moi pequenos que non valen a pena. Incluso se pode perder a unha amiga dentro dun grupo cando a “cabecilla” do grupo se enfada con unha persoa do grupo e as demais seguen a “cabecilla”  para ser máis importantes e sen darse conta de que están perdendo a alguén.

lunes, 1 de abril de 2013

2 de abril de 2013, Día Mundial del Autismo.

0  2 de Abril. Día Mundial da Concienciación do Autismo, poden ler  o seguinte artigo  tomado da Organizacióndas Nacións Unidas para ter máis información.
No blog aulatic-terra deferrol atopei este vídeo  homenaxe duns pais ao seu fillo diagnosticado con TEA aos dous anos e medio que me parece  precioso para recordar e concienciar sobre o autismo e axudar a quen o padece a  mellorar as súas condicións de vida como nos recorda Ana.